* Optimismus ist die Fähigkeit, den Regenbogen hinter den dunklen Wolken zu sehen!"
* Optimisme betekent, dat je de regenboog kunt zien - ook al zijn er donkere wolken!"
Update: kijkt u A.U.B. naar mijn artikel "2015 08 31 Glaucio & Marcia - soms is het onmogelijke tóch mogelijk!"
Aktueller Stand: Bitte lesen Sie meinen Artikel "2015 08 31 Manchmal ist das Unmögliche DOCH möglich!"
Angelika, 15-11-2017
***********************************************************************************************************************************************************************
Rückblick:
Im Mai 2014 habe ich einen Artikel geschrieben, um einem Jungen und seiner Familie hier in Venlo zu helfen.
Er heißt Glaucio V. T.
Seine Eltern waren vor 14 (!) Jahren aus Angola geflüchtet. Seitdem (!) wohnten sie in Asylbewerberheimen in den Niederlanden.
Obwohl der Junge hier in den Niederlanden geboren worden und inzwischen 12 Jahre alt war, hier in die Schule ging und außerdem fließend Niederländisch sprach, wollte man ihn und seine Familie nach Angola abschieben - Angola, ein Land, dass der Junge nur vom Atlas oder aus dem Internet kennt!
Durch liebe Freunde von mir wurde ich auf das Schicksal des Jungen aufmerksam.
Wir haben damals beschlossen, dem Jungen und seiner Familie zu helfen.
Mit Hilfe der Petition "Glaucio muss bleiben/Glaucio moet blijven" haben wir etliche tausend Unterschriften gesammelt
und uns für eine Aufenthaltsgenehmigung in den Niederlanden eingesetzt.
Natürlich bin ich mir darüber bewusst, dass wir in Europa nicht alle Menschen, die aus Afrika flüchten, aufnehmen können - aber
jemand, der in Europa geboren ist, hat keine andere Heimat!
Auf der Facebook-Seite des Jungen fanden sich viele emotionale Einträge - und zwar von Freunden, Mitschülern, Sportler-Kollegen (er ist ein toller Fußballer) und auch von Lehrern und vielen Menschen, die mit ihm und seiner Familie mitfühlten.
" Freunde sind genau wie die Sterne: Du kannst sie nicht immer sehen, aber sie sind doch da!"
sagte ich ihm bei unserem 1. Treffen und auch, dass ich selbst ganz fest daran glaubte,
dass manchmal das Unmöglich DOCH möglich war...
Diese Hoffnung und Zuversicht kenne ich nämlich aus eigenem Erleben - und gab sie gern und aus tiefster Überzeugung
an Glaucio und seine Familie weiter.
Terugblik:
In mei 2014 heb ik een artikel geschreven en om hulp voor een jongen en zijn familie gevraagd.
De naam van de jongen is Glaucio V. T.
Zijn ouders waren 14 jaar geleden vanuit Angola naar Nederland gekomen en sinds die tijd (!) leefden ze in verschillende
Asielzoekercentrums in Nederland.
Hoewel de jongen in Nederland was geboren, goed Nederlands sprak, hier op school zat en al zijn vrienden in Nederland had,
wilde men de familie naar Angola "terug" sturen. Angola - een land, waar hij nog nooit was geweest en dat hij alleen maar van
Internet kende.
Samen met vrienden en heel veel mensen - collega´s, kennissen op school, ouders, sporters...om maar enkele te noemen....
hebben wij met behulp van de petitie "Glaucio met blijven" enkele duizend handtekeningen verzamelt,
om ons voor een Nederlandse verblijfsvergunning sterk te maken.
Tijdens onze 1. ontmoeting (tijdens een voetbalwedstrijd in Venlo-Blerick, om op zijn lot attent te maken) zei ik tegen Glaucio,
dat soms het onmogelijke tóch mogelijk zou zijn en dat er altijd een lichtpuntje is, om te blijven hoop houden....
Dat soort hoop ken ik namelijk uit eigen ervaring - en ik heb mij heel sterk gemaakt, om deze familie fiducie te geven.
ondersteuning voor Glaucio bij SV Blerick, waar hij voetbalde
Glaucio tijdens voetballen met zijn vrienden - omarming na een doelpunt
Foto: "Lichtblick/ lichtpuntje"
Mijn mening is als volgt:
Natuurlijk ben ik me ervan bewust, dat men in Europa niet iedereen, die vanuit Afrika komt, een "nieuw thuis" kan geven.
Maar, iemand, die in Europa is geboren, heeft géén andere "Heimat"!
Ik heb toen aan Glaucio geschreven, dat hij nooit zijn hoop mag verliezen en dat soms het onmogelijke tóch nog mogelijk is -
en waarom deed ik dat?
Omdat ik dat ZELF heb ervaren en omdat het precies zo is!!
Wij leven allemaal in EEN wereld - en als het moet, moeten wij elkaar helpen, toch?
Als ik me voorstel, dat mensen over jaren in een asielzoekerscentrum moeten leven - zonder privacy, zonder de mogelijkheid,
om zich zelf iets op te bouwen - dat is toch erg!
Iedereen, die kinderen heeft, kan zeker goed begrijpen, dat men voor zijn kinderen alleen maar het beste wil.
Deze kans hebben Glaucio en zijn zus Marcia ook verdiend - en wel in Nederland.
" Vrienden zijn net als de sterren: je kunt ze niet altijd zien, maar ze zijn er wel!"
Angelika Seel, Venlo 2014/2015
******************************************************************************************